Gofrownica marzyła się nie tylko dzieciom, ale i nam. I jak już na nią uzbieraliśmy i kupiliśmy to okazało się (po trzech próbach), że gofrownica ma szansę na lot w kosmos. Ewentualnie krótszy i tańszy lot przez okno. Dlaczego? Gofry jakie się w niej piekły miały konsystencję zastygniętej gumy arabskiej. Po tych trzech nieudanych próbach poddałam się. Gofrownicy jednak nie schowałam. Może dlatego, że ja się jednak nigdy nie poddaję. I któregoś dnia dałam jej ostatnią szansę. Wygrzebałam z odmętów internetu jeszcze jeden przepis. Tadam! Wyszły! Najlepsiejsze, chrupiące, grubaśne – cud, miód i orzeszki.
Znalazłam tam również bardzo cenną wskazówkę. Jeśli gofrownica ma mniejszą moc niż 1400W (nasza ma całe 750) to warto ją rozgrzać wcześniej mniej więcej 10 minut (oczywiście zamkniętą).
Składniki:
375 g mąki pszennej (my używamy orkiszowej)
1,5 łyżeczki proszku do pieczenia
2 łyżeczki cukru pudru
szczypta soli
2 jajka (oddzielnie białka i żółtka)
125 g oleju roślinnego
350 g mleka (około 1,5 szklanki)
Wykonanie:
białka ubić na sztywną pianę, dodając odrobinkę soli. Odstawić na bok. Do drugiej miski wsypać mąkę (przesianą), dodać proszek do pieczenia, sól, cukier puder. żółtka, olej oraz mleko. Wymieszać. Do ciasta dodać pianę z białek – wymieszać bardzo delikatnie łyżką lub krótko na najniższych obrotach miksera.
Ciasto jest już gotowe. Natomiast można je też odstawić na kwadrans.
Ciasto jest bardzo gęste, zupełnie inne niż to w nadmorskich miejscowościach 🙂 Należy je nakładać łyżką i rozsmarowywać w gofrownicy. Piec zgodnie z instrukcją. Ja po prostu zerkam co jakis czas, czy są już gotowe 🙂
Ważne, żeby gofry suszyć po upieczeniu na kratce, gdyż mogą zawilgotnieć od spodu. Nasze nie zdążą 🙂
SMACZNEGO!
Oryginalny przepis na stronie www.kwestiasmaku.com
Photo: Grant Guarino via Foter.com / CC BY-SA
Leave a Reply