Ostatni wysiłek Boskiej miłości

„To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach”.

Dziś uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. W tym roku dla Polski i Polaków wyjątkowo ważna, bo sto lat temu, 3 czerwca 1921 r., po odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości, biskupi dokonali aktu poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu Jezusa. Dziś akt poświęcenia Ojczyzny Jezusowemu Sercu zostanie odnowiony we wszystkich parafiach.

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Chrystusa znane jest od średniowiecza, ale największe zasługi w jego rozpowszechnianiu ma francuska wizytka, św. Małgorzata Maria Alacoque (1647-1690). Pan Jezus, w trakcie objawienia, pokazał jej swoje pełne ognia Serce. Francuska zakonnica zanotowała: „To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach”. Dzięki niej znamy życzenia Zbawiciela, dotyczące czci jakiej zażądał dla wynagrodzenia zniewag czynionych Jego Sercu: aby w duchu wynagrodzenia w każdą noc przed pierwszym piątkiem miesiąca odbywała się godzinna adoracja Najświętszego Sakramentu (tzw. godzina święta) oraz aby Komunia święta w pierwsze piątki miesiąca była ofiarowana w celu wynagrodzenia Boskiemu Sercu za grzechy i oziębłość ludzką, Jezus domagał się także czci oddawanej wizerunkom Jego Najświętszego Serca. Podczas ostatniego objawienia powiedział św. Małgorzacie: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia”.

Obietnice Jezusa dla czcicieli jego Boskiego Serca:

1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.

W Polsce kult Najświętszego Serca Pana Jezusa żywy był wcześnie, więc w 1765 r., na prośbę polskich biskupów, papież Klemens XIII ustanowił liturgiczne święto Boskiego Serca Pana Jezusa jako przywilej dla ówczesnego Królestwa Polskiego. Na cały Kościół święto to rozszerzył Pius IX w 1856 r., a Leon XIII w 1899 r. dokonał aktu poświęcenia całego rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

Foto: Witraż z kościoła pw. Wszystkich Świętych, St. Peters, Missouri, Stany Zjednoczone/Nheyob/CC BY-SA 4.0/wikimedia