Wiara

Św. Katarzyna ze Sieny

Dziś wspominamy Św. Katarzynę ze Sieny – 24-te dziecko w mieszczańskiej rodzinie farbiarza skór Jacopa Benincasa. Dziewicę, doktora Kościoła, patronkę Europy.

Katarzyna, nazywana z powodu swojego łagodnego usposobienia Eufrozyną, już od dziecka była bardzo pobożna. W wieku 7 lat złożyła Bogu w ofierze swoje dziewictwo, a w wieku 12 lat miała pierwszą wizję Chrystusa. O realizację swojego powołania musiała walczyć. Rodzicom wcale nie podobał się jej pomysł wstąpienia do zakonu i aby go od niego odwieść zmuszano ją do ciężkich i upokarzających prac. Żeby pokazać swoją determinację obcięła włosy. Ojciec ugiął się dopiero, gdy zobaczył jak gołębica przysiada na głowie modlącej się córki. Wstąpiła do tercjarek dominikańskich. Od wczesnych lat pracowała nad swoim charakterem i wieku lat 20 była już w pełni ukształtowaną duchowo osobą, wielką mistyczką. Przeżyła mistyczne zaślubiny z Chrystusem, była stygmatyczką. Zaangażowana w sprawy Kościoła i świata Katarzyna przemawiała i pisała listy w imieniu Chrystusa do najznakomitszych osób ówczesnej Europy, tak duchownych, jak i świeckich. Łagodziła spory. Pielęgnowała zadżumionych podczas epidemii. Przyczyniła się do powrotu papieża z Awinionu do Rzymu i do reformy w zakonie dominikańskim. Prowadziła ascetyczny tryb życia. Umarła z wyczerpania 29 kwietnia 1380 r. w wieku 33 lat. Pozostawiła po sobie trzy dzieła, które zawierają jej naukę: „Dialog o Bożej Opatrzności”, „Listy” i „Modlitwy” oraz niezatarty ślad w historii Kościoła i świata.

O autorze

Marta Dzbeńska-Karpińska

Z wykształcenia politolog i manager, z wyboru fotograf i dziennikarz. Autorka książki i wystawy „Matki: mężne czy szalone?” Żona i mama trójki dzieci. Fanka czarno-białej fotografii analogowej. Bardzo lubi ludzi, spacery i muzykę, a niekiedy także gotowanie.

Leave a Reply

%d bloggers like this: