Św. Galgano
1148? – 1181 r.
Pustelnik
Galgano Guidotti pochodził ze znakomitej sieneńskiej rodziny. We wczesnym dzieciństwie umiera mu ojciec i jest wychowywany przez matkę Dionizję. Jak wielu jego rówieśników w tamtym czasie, przeżywa swe młodzieńcze lata korzystając z życia i przeżywając „rycerskie” przygody. Jeden z jego biografów opisuje go jako kobieciarza i awanturnika. Wielu młodzieńców z wyższych sfer wiodło podobnie życie. Galgano jednak wyróżniało coś niezwykłego. Pewien sen, który kiedyś przyśnił mu się w dzieciństwie nawiedza go co jakiś czas. Śni mu się św. Archanioł Michał, patron kościoła parafialnego w Chiusdino, gdzie Galgano został ochrzczony. Kiedy Galgano ma 30 lat – sen ten powraca znów, tym razem św. Michał przedstawia go w nim apostołom, zebranym w okrągłym domu na Monte Siepi w pobliżu Sieny. Po tym śnie Monte Siepi zaczyna przyciągać Galgano coraz bardziej – jego koń sprzeciwia się rozkazowi swego pana, kiedy ten próbuje skierować go w inną stronę i wiezie go dokładnie w miejsce wskazane we śnie. Po dotarciu tam w tak niezwykły sposób Galgano postanawia się tam osiedlić.
Na dowód tej bożej interwencji Galgano postanawia wznieść krzyż, jednak kiedy nie znajduje tam potrzebnych materiałów – swój rycerski miecz wbija w kamień. Jest to też znak symbolicznego końca jego dotychczasowego życia. Buduje sobie drewniany szałas i zostaje pustelnikiem. Żywi się ziołami, które zbiera i chlebem zostawianym mu przez dobrych ludzi.
Jednak wokół Galgano nie zawiązuje się żadna eremicka wspólnota, ani też nie udaje mu się wznieść kościoła. Czasem tylko odwiedza go jakiś pokutnik, czy chory – którego uzdrawia. Ciekawscy i gapie, którzy do niego przychodzą nie dowiadują się również niczego ciekawego. Żywot zdaje się banalny, żadnych nadzwyczajnych faktów. I tak sytuacja wygląda do chwili śmierci Galgano.
Po tym jak umiera, w całej diecezji Volterry zostaje okrzyknięty świętym przez zgodny chór głosów, który prawdopodobnie motywowany był spontanicznym podziwem dla autentyczności cichego ascetyzmu pustelnika. Po 4 latach – w sierpniu 1185r. na Monte Siepi przybywa papieska komisja z kardynałem Konradem Wittelsbachem na czele. Prowadzi ona badania dotyczące życia Galgano i przesłuchuje blisko 20 świadków, w tym jego matkę Dionizję. Wszystko zostaje zaprotokołowane, tworząc dossier będące najstarszym „procesem kanonizacyjnym” jaki zachował się do naszych czasów. Papież Lucjusz III ogłosił Galgano świętym jeszcze w tym samym 1185r. Na Monte Siepi został zbudowany okrągły kościół, o którym w śnie mówili Galgano apostołowie. W XIV w. w pobliżu pustelni Galgano cystersi założyli opactwo.
Żywot św. Galgano znany jest w wielu średniowiecznych źródeł: Vitae: Legenda beati Galgani, Legenda beati Galgani confessoris, Leggenda di Sancto Galgano, Vita sancti Galgani de Senis, Vita beati Galgani.
Imię:
Pochodzący z Galii (łac).
Atrybut
Miecz
Źródło: [1] „Wielka encyklopedia świętych – Święci na każdy dzień”, tom IX
[2] https://en.wikipedia.org/wiki/Galgano_Guidotti [29.11.2015]
Foto: La Spada nella Roccia dell’Eremo di Montesiepi SI – foto G Pavat2
Leave a Reply