Być mamą, być tatą

Utracone Dzieci i Osieroceni Rodzice

Od kilku lat w Polsce 15 października obchodzony jest Dzień Dziecka Utraconego. Właśnie tego dnia urodziłoby się Maleństwo poczęte 1 stycznia. Niestety, czasami nie jest mu to pisane… i umiera zdecydowanie za wcześnie. Dlatego w tym czasie wspominamy wszystkie dzieci zmarłe w okresie prenatalnym, ale także te, które odeszły wkrótce po urodzeniu, we wczesnym dzieciństwie czy później wskutek chorób lub wypadków. Ogarniamy pamięcią i modlitwą również, a może szczególnie, ich osieroconych rodziców.

W Dniu Dziecka Utraconego w całej Polsce odprawiane są msze święte, grzebane są szczątki ciał dzieci pozostawione w szpitalach i odbywają się spotkania grup wsparcia rodziców po stracie. To wszystko pomaga uporać się z poczuciem niepowetowanej straty, z ogromną pustką, bezdennym żalem i bólem, które już na zawsze będą towarzyszyć tym, którzy zostali. Rodzice z taką trudną historią mogą znaleźć wsparcie i pokrzepienie wśród osób o podobnych doświadczeniach.

Powstaje coraz więcej grobów dzieci nienarodzonych. Są to miejsca spoczynku dzieci tych rodziców, którzy chcieliby godnie pożegnać swoje przedwcześnie zmarłe Maleństwo.
Są też symbolicznym pomnikiem dla tych, którzy doświadczyli straty dziecka, a nie mogli lub nie wiedzieli, że mogą takiego pochówku dokonać.
Natomiast dla rodziców, którzy dokonali aborcji, i ich narodzonych dzieci takie miejsca mogą być szansą zdrowego przeżycia procesu żałoby.

Wczoraj dokonano poświęcenia pierwszego w prawobrzeżnej Warszawie Grobu Dziecka Nienarodzonego. Znajduje się on na parafialnym cmentarzu w Starej Miłośnie (Warszawa – Wesoła). Jest dostępny dla wszystkich, którzy z różnych względów chcieliby z niego skorzystać. Bliscy zmarłych znajdą na staromiłośniańskim cmentarzu spokojne miejsce modlitwy, pamięci i zadumy.
Poświęceniu nowo powstałego grobu towarzyszyło nabożeństwo w intencji utraconych dzieci i ich rodziców. Można było zapalić znicz upamiętniający konkretne dzieci. Podczas wyczytywania ich imion na wielu twarzach pojawiło się trudne do ukrycia wzruszenie.

Było to wyjątkowe, pobudzające do refleksji wydarzenie pełne nadziei na spotkanie w Wieczności.

Foto: SLR Jester via Foter.com / CC BY

O autorze

Katarzyna Łukomska

żona i mama trójki dzieci, członek Centralnej Diakonii Życia Ruchu Światło - Życie.

Leave a Reply

%d bloggers like this: