Ostatnio doświadczamy z mężem pewnego kryzysu. Dorasta nam córka i jest to dla nas wyzwanie, bo okazało się, że mamy zupełnie różne spojrzenia na jej zachowania. Przykładowo: ja toleruję jej dłuższe zadbane paznokcie, które mojego męża obrzydzają. Mąż zgodziłby się na buty na obcasie, czego z kolei ja nie akceptuję.
Proszę, nie rozstrzygajmy, kto ma rację albo co może nastolatka a czego nie. Najważniejszy bowiem tu jest ten kryzys, który stanowi kolejny etap naszego rozwoju – to wytrwała praca nad dialogiem małżeńskim. Nie ma zgody, są emocje i zwykłe codzienne zmęczenie materiału. Mąż późno wraca z pracy, ja często zasypiam, usypiając maluchy. Brakuje nam dobrego czasu na rozmowę. Zaczęliśmy więc pisać do siebie listy. Rozwiązanie okazało się o tyle fantastyczne, że na papierze lepiej widać. Wzrastamy dzięki tym listom. Poniżej chciałabym się podzielić z Wami, krótką refleksją z jednego z listów.
Dzięki Bogu jestem nieidealną mamą, a mój mąż nieidealnym tatą. Razem tworzymy zupełnie nieidealne (ale fantastyczne) małżeństwo i jesteśmy totalnie nieidealną (ale wspaniałą) rodziną. Nie jesteśmy idealni, perfekcyjni, doskonali ani najlepsi i dlatego mamy szansę doświadczyć prawdziwej relacji.
Dzięki temu nasze dzieci wiedzą, że człowiek może się pomylić, a jeśli się pomyli, to może też coś z tym zrobić. Uczą się rozumieć, że mogą mieć zły dzień i ktoś inny też może mieć zły dzień. Uczą się nie brać odpowiedzialności za cudze humory, ale też uczą się umieć drugiego człowieka przyjąć takiego, jakim jest. Uczą się szacunku do siebie i swoich granic oraz szacunku do drugiego człowieka i jego granic. Uczą się, że jesteśmy różni i że choć czasem to trudne, to TAK NAPRAWDĘ TO BARDZO PIĘKNE I FASCYNUJĄCE! Uczą się BEZWARUNKOWEJ MIŁOŚCI i widzą, że my też się tego uczymy, że my tak samo uczymy się życia, choć jesteśmy o lata i doświadczenia starsi.
Razem uczymy się otwartości i życzliwości oraz pokory. A przede wszystkim mamy szansę doświadczyć w swoim życiu obecności Boga, który działa przez drugiego nieidealnego człowieka.
jakbym czytała o sobie:) pozdrawiam.