W życiu człowieka ważny jest pewien upór w trzymaniu się zasad, ale również liczy się odrobina szczęścia. Doświadczyłam tego podczas pewnych wakacji nad morzem, gdy w czasie plażowania zajmowałam się robótkami ręcznymi, i nagle wpadło mi w piasek szydełko. Ktoś inny pewnie by powiedział – trudno, przepadło. Ale ja postanowiłam, że do końca pobytu będę codziennie poświęcała kilka chwil na poszukiwania. Szydełko odnalazło się już trzeciego dnia.
Inny przykład. Byliśmy grupą w górach, szliśmy na Szpiglasową Przełęcz od Doliny Pięciu Stawów. Grupa się rozciągnęła i w pewnym momencie jedni jeszcze wchodzili, gdy drudzy już zmierzali z powrotem w dół. Jeszcze się wspinałam, kiedy ktoś ze schodzących poprosił, by zwracać uwagę na ścieżkę, gdyż zgubił po drodze dwa dekielki od lornetki, ot takie maleńkie dwa krążki. I co się stało? Wracając znalazłam je właśnie ja! Rzecz prawie niemożliwa, a jednak!
I tak sobie teraz myślę, że gdy w Niedzielę Miłosierdzia po raz kolejny dałam swoją intencję na mszę zbiorową, to chyba Pan Jezus Miłosierny będzie miał o wiele łatwiej niż ja, żeby odnaleźć tę moją zagubioną owieczkę o którą tak mocno się modlę. I będę się modliła też aż do skutku. Tym bardziej że po mszy pod naszym Kościołem zaproszono na ewangelizację uliczną. Można było posłuchać świadectw ludzi którzy już Boga odnaleźli dając dowód że jest to możliwe. Towarzyszył temu przecudowny śpiew jakiegoś młodzieńca. Pieśń „Zmartwychwstał Pan…..” długo jeszcze brzmiała gdy czekałam na tramwaj na przystanku, a potem zaniosłam ją aż do domu, i teraz gdy o tym mówię, to znów ją słyszę.
Felietonów Pani Elżbiety słuchaj w Familijnej Jedynce, program I Polskiego Radia
Photo: Foter.com
Leave a Reply