Wierność małżeńska, kapłańska, zakonna czy wierność ideałom, których nigdy nie wolno utracić. To ciągła walka, zmaganie, gotowość na doświadczenia, które często stają się dla człowieka próbą. Bez Boga nasza wierność nie jest możliwa. Warto więc czerpać ze źródła. To jedyna pewna droga.
Katechizm Kościoła Katolickiego
KKK 1832 Owocami Ducha są doskonałości, które kształtuje w nas Duch Święty jako pierwociny wiecznej chwały. Tradycja Kościoła wymienia ich dwanaście: „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość” (Ga 5, 22-23 Wlg).
KKK 2101 W wielu sytuacjach chrześcijanin jest wezwany do składania „przyrzeczeń” Bogu. Zawierają je chrzest, bierzmowanie, małżeństwo i święcenia. Chrześcijanin z osobistej pobożności może też przyrzec Bogu określony czyn, modlitwę, jałmużnę, pielgrzymkę itd. Wierność przyrzeczeniom złożonym Bogu jest przejawem szacunku należnego Bożemu Majestatowi i miłości wobec wiernego Boga.
Komentarz
Wierność dotyczy nas wszystkich, próba naszej wiary to przede wszystkim wierność Bogu. To ona wyraża się oczywiście w całym życiu człowieka, także w konkretnych sytuacjach, tych codziennych, nawet drobnych, których wyrazem staje się przekonanie: „Nie mogę zdradzić, nie mogę zawieść…”. Oczywiście od razu rodzi się pytanie: „Kogo?”. Boga, ale także człowieka, w ostateczności także siebie samego, własnego sumienia, w którym ciągle można rozpoznać głos Boga. A to niejednokrotnie wiele kosztuje.
Pismo Święte
Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. (Oz 14, 5-6)
Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. (Łk 16, 10)
Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego. (2 Tm 2, 12-13)
Komentarz
Od początku wierność była postrzegana jako przejaw doskonałości Boga. To właśnie Jego cechuje niczym nieograniczona wierność, w stosunku szczególnie do słowa, a więc przymierza, które zawarł z Izraelem, a w pełni objawienia, w osobie Jezusa Chrystusa, także z każdym człowiekiem. Bóg jest wielki także przez to, że jest wierny, nie odwołuje swojego słowa mimo naszej ludzkiej niewierności, wiarołomności czy nieprawdomówności – czyli rzucania słów na wiatr. Wierność przymierzu przynagla Boga do Miłosierdzia, sprawia, że wszelka ludzka niegodziwość zostaje zapomniana. Bo Bóg nie zwleka z przebaczeniem. Dlatego jest wierny.
Autor: Ks. Radosław Góralski
Leave a Reply