Tęsknimy gdy… ? Tęsknisz za kimś ?
Anna Borkowska- Kniołek – W każdym człowieku obecna jest tęsknota za Miłością. Pewnie dlatego to uczucie towarzyszy nam (również mi) przez całe życie. Przy krótszych lub dłuższych rozstaniach z tymi, których kochamy. Stworzeni przez Boga, w pewnym sensie tęsknimy za Nim przez całe życie. To mnie determinuje do spotkania z Nim.
Bogna Białecka – Oczywiście. Tęsknię za Bogiem, a na poziomie ludzkim tęsknię za ponownym spotkaniem z rodzicami. Oboje już zmarli, żałuję, że mój mąż nie miał szansy poznania mojego taty, a moje dzieci dziadka, ale mam nadzieję i ufam w ponowne spotkanie w niebie.
Agnieszka Dubiel – Tęsknię zawsze, gdy któryś z domowników zbyt długo nie wraca. Tęsknię za przyjaciółmi mieszkającymi daleko, za tymi, których widuję zbyt rzadko, a którzy zawsze nas ubogacają. W dzieciństwie jeździłam na kilkumiesięczne pobyty do sanatorium i do dziś odczuwam smutek tamtych dni. Jednak czas, który wspominam jako najdłuższy i bardzo trudny okres tęsknoty, to narzeczeństwo. Mieszkaliśmy daleko od siebie, widywaliśmy się krótko – i od dnia ślubu (15 lat) nieustannie cieszę się, że możemy być razem codziennie.
Małgorzata Terlikowska – Tęsknię ciągle. Tak już mam, że nie potrafię nie tęsknić. Tęsknię za dziećmi, kiedy są poza domem. Za mężem, który wyjechał. A najbardziej… za mamą, która dawno już nie żyje. Im mam więcej lat, im więcej życiowego doświadczenia, tym ta tęsknota się pogłębia. Mama nie poznała swoich wnuków, nie widziała mnie w sukni ślubnej, nie dodawała otuchy w czasie porodów, nie wspierała w kłopotach z karmieniem. Nie zdążyłatego wszystkiego zrobić tu na ziemi, tak szybko od nas odeszła. Za szybko. Czuję jednak jej opiekę, jestem głęboko przekonana, że wielu nieszczęść uniknęliśmy, bo mama nad nami czuwała i po matczynemu, z tamtej już strony troszczyła się o nas. Wierzę, że gdzieś tam z nieba zerka na nas, patrzy i się cieszy, że jej trud nie poszedł na marne.
Joanna Tarnawska – Bardzo tęsknie za Nim, jak się pogubię.
Ewa Nitecka – Tęsknota to odczuwanie jakiegoś braku, niedostatku. No cóż, mogę zaśpiewać Ps 23
Maja Gniłka – Może jestem dziwna ale rzadko tęsknie. Zycie sie tak poukładało, ze staram sie żyć dniem dzisiejszym. Jest tyle wyzwań każdego dnia. Tęsknie czasem za ludźmi, których trzeba było gdzieś tam zostawić z racji przeprowadzek- ale żyjemy w globalnym świecie i z kim chcemy i tak utrzymujemy kontakt. Tęsknie za czasem studiów i duszpasterstwa w takim znaczeniu, ze chciałabym, żeby rzeczy, które się wtedy działy w moim życiu mogły być udziałem moich dzieci. Te przemiany, odkrycia, wyjazdy, przestrzenie. Dobry czas.
Magda Karpienia – Tęsknimy gdy nasze potrzeby nie są zaspokojone. Czasem jest to tęsknota za kimś, a czasem za stanem duszy na przykład. Jakiś czas temu wydawało mi się, że tęsknie za wolnością. Wolnością w pojęciu swobody. Wiesz, troje dzieci, ciągle ktoś coś chce, nie masz chwili dla siebie. Teraz widzę, że znajdując balans między potrzebami swoimi i innych po prostu masz tę wolność w sobie. Był taki czas kiedy bardzo tęskniłam za relacjami, które się skończyły, nie zawsze w zgodzie ze mną samą. Obecnie cieszę się tym co jest, czując wdzięczność, że się wydarza. Chociaż tęsknie… za lasem i przestrzenią. Przytłacza mnie trochę życie w mieście.
Elżbieta Wiater – Tęsknimy, gdy utraciliśmy coś cennego lub odkrywamy w sobie pragnienia, których nie zaspokaja rzeczywistość wokół nas. Tęsknota wiąże się z brakiem. Tęsknię za poczuciem bezpieczeństwa. Bardzo długo wyrażało się to w tęsknocie za tatą, który umarł, kiedy miałam niewiele ponad 20 lat. Teraz wiem, że nie chodzi dokładnie o niego, ale o brak lęku, z którym to brakiem kojarzyła mi się jego obecność.
Dagmara Pomirska-Diug – Tęsknota to nieodłączna siostra miłości. Kiedy kocham…tęsknię. Zauważyłam, że ostatnio, kiedy mam przed sobą jakieś zadanie, udaje mi się przełączyć na tryb „wykonaj” i pomimo kilkudniowych nieobecności w domu, zminimalizować tęsknotę za rodziną. Zdarza mi się często tęsknić za osobami, z którymi los mnie rozłączył na zawsze. Tęsknię też za czasem kiedy będę mogła położyć się pod moją wiejską lipą i całe dnie czytać…
Małgorzata Milcarek – Tęsknota, stanowi część mego życia,ale z biegiem lat coraz mniejszy jego procent. Uważam,że to dobrze, że to wyraz wewnętrznego dojrzewania i spełnienia.
Izabela Drobotowicz – Orkisz – Tęsknota jest potrzebą współbytowania… Tęsknię. Do miejsc i natury – najczęściej do morza, bom krakowska Gdańszczanka… Do ludzi – swoich Bliskich, Przyjaciół, ale nawet nieznanych osobiście osób, z którym przebywanie wnosi jakieś dobro w moje życie… Do Boga i Jego Świętych – przez oczyszczające wchodzenie do twierdzy swojej duszy.
Katarzyna Głowacka – Tęsknota jest moją nieodłączną towarzyszką. Wydaje mi się, że jest ona częścią człowieczeństwa. Tęsknimy za tym, co jest poza nami – za “bardziej”, “więcej”, “mocniej”. W naszym świecie, w którym widzimy niejasno, jakby w zwierciadle, tęsknimy za tym, co zaspokoi nasz głód, nasz brak, naszą niedoskonałość. Bywają chwile, które jakby uciszają naszą tęsknotę – modlitwa, poezja, narodziny dziecka…Po nich tęsknimy chyba jeszcze mocniej.
Nina Michalak – Gdy brakuje nam czegoś, kogoś szczególnie cennego. Tęsknię za mężem, gdy wyjadę na wakacje z dziećmi. Za dziećmi gdy wyjadą z domu. Za przyjaciółką, z którą rzadko się spotykam. Za poczuciem bezpieczeństwa i beztroski z czasów dzieciństwa. Za porządkiem w domu. Za wakacjami. Najbardziej jednak za Niebem.
Joanna Rysz – Tęsknię, kiedy się modlę… za spotkaniem twarzą w twarz. Ta tęsknota jest we mnie najsilniejsza. Tęsknię też za moimi przyjaciółmi, którzy wyjechali z kraju. Za spotkaniami, rozmowami, bliskością, byciem razem z nim
Foto:Geraint Rowland Photography / Foter.com / CC BY-NC
Leave a Reply