Święto Trzech Króli jest jednym z najstarszych świąt w Kościele. Jego oficjalna nazwa brzmi właśnie Epifania. Obchodzono je na Wschodzie od III wieku, a na Zachód przedostało się pod koniec IV wieku. Terminem tym Grecy określali uroczysty wjazd władcy – chrześcijanie zaś świętują przybycie na ziemię Chrystusa – Króla, którego panowanie ogarnia nie tylko wszystkie kraje, ale cały wszechświat.
Słowo Epifania znaczy objawienie. Epifania, podobnie jak Boże Narodzenie, przedstawia Boga, który staje się widzialnym, z tą różnicą jednak, że teraz Bóg ukazuje swego Syna nie tylko Żydom, ale i poganom. Cała tradycja chrześcijańska widzi bowiem w Mędrcach ze Wschodu pierwociny narodów pogańskich. Dary Mędrców mają znaczenie symboliczne. Oznaczają godność królewską Chrystusa (złoto), wypływającą z połączenia się natury ludzkiej (mirra) z Boską (kadzidło). Dlatego wyobrażają one samego Zbawiciela.
W kościołach poświęca się te dary oraz kredę przeznaczoną do oznaczenia drzwi domów inicjałami trzech Mędrców i datą roku[1].
[1] Por. http://sanctus.pl/index.php?grupa=1&podgrupa=183&doc=51
Zdjęcie J.Bosch Adoration od the Magi
Leave a Reply