W swoich Domysłach na temat Barabasza Herbert zastanawia się nad tym, co stało się z Barabaszem?
Najwyraźniej nie jest to takie oczywiste. Jako katolicy znamy oczywiście postać tego zbrodniarza. ,,Uwolnij Barabasza! Uwolnij Barabasza!” wołali wszyscy. I Barabasz został uwolniony… zamiast Jezusa! Jednak tak musiało być…
Co by się stało, gdyby to Jezus został uwolniony? Właśnie, nic by się nie stało! A więc w naszym zbawieniu potrzebny był i Barabasz. Jaki jest dalszy ciąg historii biblijnego rozbójnika? Mógł wrócić do tego, co robił wcześniej: do zbrodni, do buntów, do walki. Mógł też zrobić coś zupełnie innego: stać się lichwiarzem albo założyć warsztat garncarski, być nosiwodą czy poganiaczem mułów, właścicielem statków (zdaniem poety na jednym z nich święty Paweł pożeglował potem do Koryntian) lub stać się cenionym szpiclem na żołdzie Rzymian. Mógł też założyć rodzinę i żyć długo i szczęśliwie. Ciekawe, czy dla ludzi, którzy krzyczeli, aby go uwolnić, miało to jakiekolwiek znaczenie…?
Powiem uczciwie, że odczuwam niepokój, ilekroć w kościele odczytywany jest fragment: Pytał ich namiestnik: Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił? Odpowiedzieli: Barabasza! (Mt 27, 21). Imię „Barabasz” oznacza „syn Ojca”, więc dobrze, że to jego sędziowie wybrali. Mimo że był zbrodniarzem, miał rolę w naszym zbawieniu. To my zostaliśmy uwolnieni. Jesteśmy wolni, jesteśmy synami i córkami Boga. Jestem wolny, to znaczy jestem zbawiony. Jak uczy Benedykt XVI, w pewnym sensie Barabasz jest „sobowtórem” Jezusa. Jest pierwszym, który „skorzystał” na śmierci Nazarejczyka (ten drugi to Dobry Łotr). Patrzę w lustro i myślę, co dalej z Panem B. Może jednak odpowiedź nie jest taka trudna? Wszystko zależy od tego, w jaki sposób patrzymy na siebie, bo przecież każdy z nas ma w sobie COŚ z Barabasza…
Doskonały komentarz do Ewangelii 😉