– Stuk puk!
– Kto tam?
– Ja do Boga.
– Nie ma.
Przychodzi Baba do lekarza, a dalej to już sami wiemy. Ilu ludzi, tyle wersji. Taki literacki, egipski skarabeusz, symbol odradzania. Ale zaraz, zaraz, jak odradzanie ma się do Boga? Otóż żeby się odrodzić, trzeba się narodzić. Dzisiejszy świat często zapomina o tych narodzinach. Pozwolę sobie na interpretacje słów z ,,Wizji” Yeatsa, że ,,życie jest okrągłe, a my utknęliśmy w kręgu życia i śmierci”, i właśnie przerwaniem tego kręgu są narodziny. Dwie komórki obumierają i tworzą jedną, a z tej jednej powstaje życie. Moglibyśmy powiedzieć apokatastasis, idea wiecznego powrotu.
XXI wiek coraz silniej wdraża w życie słynne zdanie Nietzschego: ,,Gott ist tot”, Bóg umarł. Dzisiaj to my jesteśmy bogami, i to my krzyżujemy samych siebie dla, w naszym mniemaniu iluzorycznego, zbawienia. Gonimy za genetyczną codziennością, zapominając o podstawowych trzech prawach: wierze, nadziei i miłości. Możemy powiedzieć, że człowiek stał się cZŁOwiekiem, utracił wewnętrzną godność. Zapytajmy, kto dziś ma odwagę i potrzebę bycia współczesną Matką Teresą? Gdzieś z końca sali ujrzymy kilka nieśmiało podniesionych rąk. A może nawet jedną. Tacy ludzie istnieją, ale często są niezauważeni, gdyż toną w ,,potopie” kolorowej szarości, równania do jednakowego poziomu. Dzisiaj odwaga nie istnieje. Dziś nie potrafimy bronić wartości. Wychodzimy na ulicę protestować w imię nie tego, co potrzeba. Stańmy się na chwilę współczesnym Koheletem i spoglądając na to, co się dzieje dokoła, krzyknijmy VANITAS VANITATUM. Może ktoś odpowie. Tam z góry.
Foto: Pixabay
Leave a Reply