Dziś Dzień Nawrócenia Świętego Pawła. To ciekawa postać. Najpierw prześladował chrześcijan, walczył z nimi, krzywdził ich, uważając że to on ma racją, a oni to są jacyś odszczepieńcy. W swoim mniemaniu więc uważał, że robi dobrze, że czyni dobro. Po nawróceniu – stanął po drugiej stronie, jakby się przebiegunował… I teraz on narażony był na prześladowania. No bo przedtem chrześcijanie przecież go nie prześladowali, jak się domyślamy. To on był po stronie krzywdzących przecież.
Jakież to ludzkie! Nawet powiem – na naszą miarę. Upieramy się przy jakich swoich zdaniach, gnębimy naszych przeciwników, i nawet ich nienawidzimy. Nie mówiąc już o wiadrach pomyj, jakie na nich wylewamy. I nawet nie próbując postawić się tam, po drugiej stronie, żeby cokolwiek zrozumieć.
A teraz coś z życia. Oto historyjka drogowa… Pan z ośmioma gwiazdkami na samochodzie miał na trasie awarię. Późna pora, mały ruch. Zatrzymał się jakiś samochód, oferując pomoc. I jego kierowca zapytał: „Czy przyjmie pan pomoc od pisiora?…”. Nastąpiła mała konsternacja, taki zgrzycik. Ale wszystko skończyło się pozytywnie. Pomyślmy więc, jaki sens czasami mają nasze publiczne demonstracje i deklaracje, bo przecież prędzej czy później życie je zweryfikuje, jeśli nie odwróci.
W jednym z pism katolickich natknęłam się na tytuł artykułu – „Nawrócony czy zawrócony”. I kilka świadectw. A puenta: Nawróć się, człowieku bo zginiesz. Zawróć ze złej drogi…
Na koniec sięgam losowo do ostatnio wydanych „Wierszy zebranych” Ks. Janusza Pasierba, i natrafiam na wiersz pt. „Nim się to stanie”:
„pozwól pochwycić garść ziemi
nim zacznie płonąć i parzyć”…
Foto: AngMoKio, CC BY-SA 2.5, wikimedia commons
Leave a Reply