Św. Natalia z Nikomedii
+ początek IV w.
Wdowa
Św. Natalia i jej mąż św. Hadrian byli poganami, którzy pobrali się na rok wcześniej przed ich męczeńską śmiercią. Mieszkali w Nikodemii za panowania cesarza Maksymian w początkach IV w. W tym czasie cesarz ogłosił nagrodę dla tych, którzy dostarczą informacji o chrześcijanach. Rozpoczęły się prześladowania. W jaskini w pobliżu Nikodemii schwytano 24 chrześcijan. Byli oni torturowani i nakłaniani do oddania czci bożkom, aby później postawić ich przed pretorem w celu spisania imion i zeznań. Św. Hadrian będący dowódcą pretorii obserwował z jaką odwagą ludzie ci znosili cierpienia za swoją wiarę. Kiedy widział jak odważnie przyznają się do Chrystusa zapytał: „Jakiej nagrody oczekujecie od swego Boga za takie cierpienia?” W odpowiedzi usłyszał: „Nagrody, której nie da się opisać i nawet nie jesteś w stanie jej sobie wyobrazić” Wtedy św. Hadrian zwrócił się do skryby: „Dopisz do listy i moje imię, też jestem chrześcijaninem i z radością umrę dla Chrystusa”
Informację tę skrybowie donieśli do cesarza, który to wezwał św. Hadriana i zapytał: „Czy ty oszalałeś? Naprawdę chcesz umrzeć? Skreśl swoje imię z listy, złóż ofiarę naszym bogom prosząc ich o przebaczenie.” Św. Hadrian odparł: „Bynajmniej nie straciłem rozumu, nawet rzekłbym, że dopiero go odnalazłem”. Wtedy to Maksymian wtrącił go do więzienia. Św. Natalia kiedy dowiedziała się, że jej mąż będzie umęczony za Chrystusa – uradowała się, gdyż w między czasie potajemnie również nawróciła się na chrześcijaństwo. Udała się do do wiezienia i zaczęła dodawać odwagi mężowi: „Dostąpiłeś błogosławieństwa mój mężu, gdyż uwierzyłeś w Chrystusa. Czeka cię wielka nagroda. Nie żałuj niczego co ziemskie: ani piękna, ani młodości (Hadrian miał 28 lat), ani bogactw. Wszystko co ziemskie obróci się w proch i pył. Tylko wiara i dobre uczynki są miłe Bogu”
Aby powiadomić św. Natalię o dniu egzekucji, św. Hadrian został zwolniony z więzienia jednak pozostali chrześcijanie zostali zakładnikami na wypadek jego ucieczki. Na początku św. Natalia myślała, że mąż wyrzekł się Chrystusa i dlatego został zwolniony, więc nie chciała go wpuścić do domu. Św. Hadrian zapewnił żonę, że nie uciekła od męczeństwa, a tylko przyniósł jej wiadomość o dniu, w którym zostanie stracony. W dniu egzekucji św. Hadrian był okrutnie torturowany. Cesarz powiedział mu, że jest mu wstyd za niego przed ich bogami, na co św. Hadrian odrzekł: „Niechaj twoi bogowie powiedzą jakie błogosławieństwo mi obiecują, a wtedy ich uczczę, lecz jeśli tego nie zrobią, dlaczego ja miałbym ich czcić? W tym czasie św. Natalia dalej dodawał mężowi odwagi. Prosiła go także aby modlił się za nią, aby nie została zmuszona do małżeństwa z poganinem, kiedy on już umrze. Kat rozkazał aby ręce i nogi św. Hadrian zostały połamane na kowadle. Św. Natalia obawiając się, że mąż wciąż mógłby się zachwiać w wierze, kiedy zobaczy męczarnie innych, poprosiła aby kat rozpoczął od św. Hadriana i pozwolił jej osobiście ułożyć kończyny męża na kowadle. Następnie kat rozkazał spalić zwłoki św. Hadrian, lecz rozpętała się burza i ogień gasł. Św. Natalia zabrała oderwaną rękę męża i schowała w domu w zaszczytnym miejscu.
Po śmierci św. Hadriana jeden z dowódców wojskowych poprosił imperatora o zgodę na ślub ze św. Natalią. Był on młody i bogaty. Jednak św. Natalia ukryła się w Bizancjum. Pewnej nocy św. Hadrian ukazał się jej w śnie i powiedział, że wkrótce spocznie w Panu. Niedługo potem, św. Natalia wycieńczona wcześniejszymi cierpieniami zasnęła w Panu.
Już w VII wieku w Rzymie wzniesiono kościół pod wezwaniem świętego Hadriana dla jego relikwii. Z Konstantynopola do Rzymu przeniesiono później także relikwie świętej Natalii, aby święci małżonkowie mogli razem spoczywać i odbierać kult od wiernych czcicieli. W 1110 roku relikwie Natalii i Hadriana przeniesiono do flamandzkiego klasztoru. Od czasu translacji jej relikwie do Rzymu obchodzono również i wspomnienie przeniesienia jej relikwii pod datą 8 września.
Imię:
Narodzona [dla Chrystusa] (łac).
Patronka:
Więźniowie
Ikonografia:
Przedstawia się ją zwykle z mężem Hadrianem, który ginie męczeńską śmiercią.
Modlitwa:
Św. Natalio, która po chrześcijańsku kochając męża, zachęcałaś go do mężnego znoszenia męczarni i katuszy dla imienia Chrystusowego, proś za wszystkimi, którzy w stanie małżeńskim żyją, aby wspomagając się wzajemnie na drodze cnoty, w miłości i zgodzie dążyli do nieba. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Źródło: [1] http://www.antiochian.org/node/19333 [30.11.2015]
[2] Święci i Błogosławienie Kościoła Katolickiego, Encyklodpeia Hagiograficzna, bp. K. Radoński, Włocławek 1947
[3] Mój święty patron, red. S. Maryla Koper CSL, Lublin 2012
[4] http://slideplayer.pl/slide/805095/ slajd 3 [30.11.2015]
[5] http://konicki.com/blog2/2006/12/01/december-1-sts-natalia-and-adrian-of-nicomedia-ssw-natalja-i-adrjan/ [30.11.2015]
FOTO:http://artortodox.com/image/view/231/_original
Leave a Reply