Dziś kolejny dzień. Już wtorek. Spotkaliśmy się o ósmej Drogi Jezu na Eucharystii. Pamiętam, żeby czuwać i oczekiwać spotkania z Tobą – Jezu. Czy to będzie moja śmierć, czy paruzja z pewnością spotkam niedługo Ciebie i będziemy sobie nawzajem usługiwali. Ja nakryję do stołu, Jezus przyniesie półmiski i patery z pysznościami. Wspólnie zjemy kolację – mój ulubiony posiłek dnia. Na sam koniec wspólnie zmyjemy naczynia: ja będę myć, a Jezus będzie wycierał gary 🙂
„Mój Drogi Jezu – rozmawia Zosia z Jezusem – wkrótce się zobaczymy… Lekarze dają mi miesiąc życia… A gdy umrę, wtedy spotkam Ciebie twarzą w twarz!!! Dziś wtorek, dwudziestego czwartego października dwa tysiące siedemnastego roku… Zapewne nie doczekam nawet Twojego Bożego Narodzenia…
Około południa rozwiązywałam z Bartkiem zadania z ogólnopolskiej olimpiady matematycznej. Dobrze nam nawet szło. Zrobiliśmy zadanie ósme z drugiej serii, które mówi o 2017-stu punktach na płaszczyźnie tak ułożonych, że dowolne dwa są od siebie oddalone o więcej niż 1. Narysowaliśmy sześciokąt foremny i podzieliśmy go na sześć równych części, czyli na sześć trójkątów równobocznych i w nich odpowiednio ułożyliśmy rosnąco (rosnąco oznacza, że na drugim poziomie tych okręgów jest więcej niż na wcześniejszym poziomie) okręgi o promieniu 1/2. Tęsknię do Ciebie – mój Jezu i wiesz, że pomimo strachu przed śmiercią, to ogromnie się cieszę, że Cię zobaczę!”
Zosia cudownie ozdrowiała i doczekała Bożego Narodzenia 2017 roku. „Zobaczę Cię jeszcze Panie Jezu… ale troszeczkę później…” – myślała Zofia.
Foto: Rowan/Flickr/CC BY-ND-ND 2.0
Leave a Reply