Naczynia gliniane

To o każdym z nas. A przecież w każdym jest złożony skarb.

Mojżesz został wybrany, żeby przemawiał do Faraona. A przecież się jąkał. Piotr był porywczy; Tomasz, jak to Tomasz, niewierny, ciągle krytyczny, nieufny, nawet w słoneczny dzień obawiał się deszczu; Synowie Gromu chętnie wybraliby rozwiązania siłowe, itd. itp.

I jakoś to Panu Bogu nie przeszkadza. To wszystko po to, żeby z niego była przeogromna moc, a nie z nas.

Tak łatwo nas stłuc, skruszyć, uszczerbić. Tak szybko się obrażamy, czujemy dotknięci…

Wielki Post to czas, w którym mamy „uwierzyć miłości”, że to właśnie takich nas kocha. Nie stworzył nas żelaznymi czy metalowymi garnkami, którym nie groźny upadek z wysoka, które nie płaczą nad rozlanym czy wylanym mlekiem, bo przecież garnek się mocno trzyma.

On chce, żebyśmy byli delikatni, wrażliwi, podatni na zranienia. On chce, żebyśmy przez to życie przeszli wyczuleni na każdy, choćby najmniejszy, przejaw miłości. Ona jest cicha i delikatna. Ona się budzi na najmniejszy ruch dziecka, ona się cieszy na każdy uśmiech, przejaw dobra. Ona wszystko w sobie usprawiedliwi, wytłumaczy, ocali.