W ostatnim tylko tygodniu na warszawskich ulicach widziałem ludzi w koszulkach Red is Bad oraz Surge – z nadrukami „Bóg Honor Ojczyzna”, „Inka”, „Rotmistrz Pilecki” , „Husaria”, „Poland first to fight”, kotwica Polski Walczącej… nie jestem nawet w stanie wymienić wszystkich.
W latach 60 w środowiskach lewicującej inteligencji na Zachodzie niezwykle popularna postacią został Ernesto Guevara posługujący się pseudonimem Che. Argentyński „zawodowy rewolucjonista”, lekarz, który nie przepracował w swoim zawodzie zbyt wiele czasu, marksista przemierzający Amerykę południową na motocyklu w końcu jeden z towarzyszy Fidela Castro w jego komunistycznym przewrocie na Kubie. Ponieważ dwa słońca to stanowczo za dużo, na Kubie zrobiło się trochę zbyt ciasno dla gwiazd rewolucji i el comendante wysłał Guevarę z misją niesienia rewolucji do krajów III świata. Wszystkie wyprawy skończyły się kompletnym fiaskiem a ostatnią, z roku 1967do Boliwii Guevara przypłacił życiem.
Był marnym przywódca partyzanckim, kiepskim organizatorem a na jego reputacji ciążą poważne sprawki z czasów sprawowania funkcji urzędowych na Kubie. Miał jednak przystojna twarz a słynne zdjęcie gdzie stoi upozowany trochę na Jezusa obiegło cały świat. Człowiek, który nigdy nie powinien być żadnym idolem został nim jednak – koszulki z podobizna Che można oglądać w różnych miejscach.
Także polska lewica próbowała w ciągu ostatnich 25 lat uczynić z Guevary idola dla młodzieży. Koszulki z nim można nabyć w sklepach internetowych. Jak jednak wygląda recepcją tego „świeckiego świętego” wśród młodzieży? Owszem, podobizny Che możemy czasem zobaczyć na „Manifie” „Marszu Wolnych Konopi”, „Marszu Szmat” i tym podobnych wydarzeniach kontrkulturowych, które gromadzą po kilkaset osób. Czasami koszulka z argentyńskim rewolucjonistą mignie na Przystanku Woodstock, wśród kilkudziesięciu tysięcy innych T-shirtów. Generalnie jednak, kult tego latynoskiego gwiazdora rewolucji w naszym kraju się nie przyjął.
Nie dysponuję wprawdzie danymi statystycznymi ale nawet codzienna obserwacja młodych ludzi oraz odzieży jaką noszą wskazuję na to, jacy bohaterowie są w większej cenie.
W ostatnim tylko tygodniu na warszawskich ulicach widziałem ludzi w koszulkach Red is Bad oraz Surge – z nadrukami „Bóg Honor Ojczyzna”, „Inka”, „Rotmistrz Pilecki” , „Husaria”, „Poland first to fight”, kotwica Polski Walczącej… nie jestem nawet w stanie wymienić wszystkich. Nie widziałem natomiast żadnej koszulki z podobizną ustylizowanego na Jezusa argentyńskiego rewolucjonisty.
Che Guevara najwyraźniej przegrywa walkę rozgrywająca się w sercach i umysłach młodych ludzi, walkę z prawdziwymi bohaterami.
Nie mam zamiaru ukrywać, że fakt ten cieszy mnie niezmiernie – towarzyszu Che, nie pragniemy tu ciebie!
Foto: Surge Polonia
I dobrze, oby to nie była tylko kwestia mody, a po prostu większej świadomości