– Co jest najtrudniejsze w mówieniu? – zapytałam swojego wychowanka z autyzmem.
– RUSZANIE BUZIĄ, BO NIE WIEM JAK TO ROBIĆ – napisał.
Podobno dzieci z autyzmem nie chcą i nie lubią mówić. A co ma zrobić terapeuta i logopeda, gdy to dziecko mówić chce, ale nie potrafi? W tym wpisie niewiele dodam od siebie, niech usłyszane zostaną słowa, które póki co nie mogą zostać wypowiedziane.
– MI TRUDNO ROZUMIEĆ MOWĘ. JA MAM AUTYZM.
– Ale przecież Ty rozumiesz, co ja do Ciebie mówię, bo dobrze wykonujesz różne zadania. Już tak długo ćwiczysz i się uczysz, że już rozumiesz mowę. Już się tego nauczyłeś. To może Ty też potrafisz mówić, tylko sam o tym nie wiesz?
– GŁOŚNO NIE POTRAFIĘ.
– To może potrafisz cicho? Może umiesz mówić szeptem? (powiedziałam to szeptem)
– TO TEŻ JEST GŁOŚNO.
– Co znaczy „cicho”? Wytłumacz mi, bo chcę rozumieć tak jak Ty.
– CICHO TO ZNACZY W GŁOWIE.
– Skoro potrafisz mówić „w głowie” i potrafisz też po mnie powtarzać różne sylaby i wyrazy, to może mógłbyś też mówić „głośno”?
– NO MOŻE.
– TY ROZUMIESZ, ŻE CHCIAŁBYM ŁADNIE MÓWIĆ?
– Oczywiście, że rozumiem. Ja też chciałabym, żebyś ładnie mówił. To co z tym zrobimy?
– MOŻE TY COŚ WYMYŚL
– Dobrze, będę myśleć.
Ciągle myślę – zgodnie z obietnicą – co zrobić, żeby mógł „ładnie mówić”, ale przyznaję, że jako terapeuta i logopeda czasem czuję się bezradna. Na szczęście jestem też pedagogiem (i to pedagogiem chrześcijańskim!), więc zawsze mogę sięgnąć po potężny środek wychowawczy, jakim jest modlitwa i całym sercem wołać: „Panie, otwórz wargi jego, a usta nasze będą głosić Twoją chwałę…”
– TY UDOWODNISZ, ŻE CUDA SIĘ ZDARZAJĄ.
– Pytasz mnie, czy to stwierdzasz? Nie rozumiem, musisz mi wytłumaczyć. Czy mam Tobie udowodnić, że cuda się zdarzają? Czy mam to udowodnić innym ludziom? Wyjaśnij mi, bo chcę Cię dobrze zrozumieć.
– TY UDOWODNISZ INNYM. JA TO WIEM.
Niech się tak stanie – ad maiorem Dei gloriam!
Foto: Autorka
Piękne sa Wasze „rozmowy”, glebsze i bardziej uduchowione niz wiele zwyklych. Pozdrawiam! 🙂