Poezja

a we [nagle samotnej]

  „Wtedy odszedł od Niej anioł.” (Łk 1,38)

kiedyś cud wyobraźni maleńki
egoistyczne zniewolenie przepędzi
pousychają udręki

kiedyś festiwal i wielkie jedzenie
nasycą się się słońca promieniem
wyparuje otumanienie

kiedyś duszące oszustwo
przyjaźń obudzi raniutko
w ziemi nieba lustro

w jednym pokoju
u jednego stołu
ludzie jak anioły

 

O autorze

ks. Grzegorz Stachura

Urodzony w rocznicę ślubu dobrych ludzi; poetycko: „płaskowyż cienia” 1998; „błękit zzieleniały” 2008; „niedożegnani” 2012; teologicznie: wspólnie z ks. Adamem Wilczyńskim „Przypatrzcie się Królowi” 2006; „Ojcze nasz. Rekolekcje” 2015; rozważania do Nocnej Drogi Krzyżowej z Kielc na Święty Krzyż 6.3.2015; w 2013 otrzymał nagrodę im. Ks. J. Pasierba.

Leave a Reply

%d bloggers like this: