Z Ewangelii według świętego Marka (4, 35-41)
Przez cały dzień Jezus nauczał w przypowieściach. Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do nich: «Przeprawmy się na drugą stronę.» Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź się już napełniała. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!» Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?» Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: «Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?»
«Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» Jak zwykle apostołowie mają jakieś pretensje do Jezusa. Dlaczego nas nie ratujesz? Zrób coś! Nie śpij tak spokojnie, bo my się… bardzo boimy! Apostołowie jak duże dzieci ciągle mają jakieś nowe problemy. Jak Pan Jezus z nimi wytrzymuje? Skąd ma w sobie tyle cierpliwości do dwunastu chłopa, co to zawsze coś zrobią nie tak, jak trzeba?
Gdyby apostołowie byli idealni, doskonali i perfekcyjni, moglibyśmy pomyśleć, że pójść za Jezusem może tylko ktoś niezwykły. Jakiś supermen! Ale skoro w Ewangelii raz po raz popełniają gafy, to… przywraca nam dobry humor i nadzieję, że i takich nicponiów, jak my, Pan Jezus nie odrzuci.
A zatem do dzieła, szybko wypchnijmy naszą łódkę i ruszajmy w podróż. Z Jezusem. Nawet gdy burza i sztorm, nie musimy się lękać – jeśli ON jest blisko. Jeżeli płynie wraz z nami. Kapitan Jezus i nasza radosna załoga – to najlepszy pomysł. Rekin ludojad zzieleniał ze złości, bo wie, że na naszej łajbie nikt się go nie boi. Jeśli Bóg z nami, jak pisze apostoł Paweł, któż przeciwko nam! Nie muszę się lękać, bo Mój Zbawca i Pan jest blisko.
Leave a Reply