Wiara

Święci na każdy dzień Adwentu – 11 grudnia

św. Daniel Stylita

409-490/3r.

Kapłan, pustelnik

Źródłem wiedzy o Danielu Słupniku jest biografia sporządzona przez jednego z jego uczniów.

Urodził się w 409 r. w Maratha koło Samosaty. Mając zaledwie dwanaście lat przywdział habit zakonny w swych rodzinnych stronach. Swą gorliwością w modlitwie oraz zamiłowaniem do pracy zadziwił wszystkich mnichów. Po pewnym czasie w czasie pielgrzymki do Jerozolimy, zobaczył koło Antiochii Syryjskiej słynnego Szymona Stylitę Starszego, który żył na szczycie wysokiej kolumny, odwiedzany przez pielgrzymów, ciekawskich, dostojników kościelnych i politycznych.

W jakiś czas potem w jego wspólnocie mnisi wybrali go na swojego igumena, który to urząd Daniel sprawował przez krótki czas. Wolał, bowiem podróżować po Syrii i Palestynie, gdzie spotykał innych anachoretów. W końcu z Jerozolimy udał się do Konstantynopola do klasztoru św. Michała, a po dziewięciu latach, na wieść o śmierci Szymona Stylity Starszego (w 459 r.) podjął za jego przykładem życie na słupie. Liczył wtedy 50 lat, był znany i szanowany, tak iż dwór cesarski i patriarcha Konstantynopola postanowili ofiarować mu kolumnę. I tak wzniesiono dwa słupy w Anaples, niedaleko stolicy. Podwyższenie, na którym przebywał, składało się z dwóch połączonych kolumn, do których przymocowano platformę podtrzymującą jego schronienie. W tym miejscu otrzymał święcenia kapłańskie i odprawiał Świętą Liturgię. Mieszkał tu do końca życia. Na ziemię zszedł tylko raz, aby bronić patriarchy Akacjusza w jego sporze doktrynalnym i politycznym z cesarzem Bazyliskusem, popierającym monofizytów.

Z prośbą o poradę często zwracali się do Daniela cesarze Leon I i Zenon oraz patriarcha konstantynopolitański. Przybywali też do niego prości ludzie, przynosząc chorych, aby ich namaszczał i modlił się w ich intencji. Mnich był człowiekiem mądrym, a zarazem wyjątkowo bezpośrednim, udzielającym praktycznych rad. W swych prostych, sensownych i pozbawionych retoryki kazaniach rozprawiał o miłości do Boga, wzajemnej miłości między ludźmi, trosce o biednych oraz przewrotności grzechu. Daniel Stylita zmarł między 490 a 493r. Został pochowany u stóp swego słupa, na pagórku nazwanym później „wzgórzem cudów”.

Imię = Bóg jest moim sędzią (hebr.)

Ikonografia:

Przedstawiany jest na słupie, ubrany w czarne mnisze szaty stoi (widoczny od pasa) na słupie skalnym, do którego prowadzi jeden otwór. Ma długą siwą brodę, a ręce złożone w modlitewnym geście. Niekiedy w jeden z nich trzyma zwój.

Źródła:

[1] http://www.wikalim.republika.pl

[2] „Wielka encyklopedia świętych – Święci na każdy dzień”, tom X

[3] http://pl.wikipedia.org/wiki/Daniel_Słupnik

Foto: https://citydesert.wordpress.com/2013/12/09/daniel-the-stylite/

O autorze

Iga Stolar-Łypczak

Żona. Matka. Familistka. Studia UKSW i KID. Założycielka klubu "Karmelowe dzieci". Poza duchowością karmelitańska interesuje się angelologia i nauką o czyśćcu. Wielbicielka kuchni włoskiej, bezglutenowej i własnych wypieków. Uwielbia czytać. Ma słabość do mantylek, kawy, czarnej herbaty i rodzin wielodzietnych.

Leave a Reply

%d bloggers like this: