Wiara

Wola życia wiecznego

Trudno jest dokładnie rozdzielać te dwa pierwsze dni listopada, Wszystkich Świętych i Zaduszki. To tak jak w życiu – smutek przeplata się z nadzieją i radością. Albo tak jak na ostatnim uroczystym rodzinnym obiedzie, gdzie wśród reszty gości – byłyśmy we dwie w podeszłym wieku, kiedy naraz wesoła rozmowa zeszła na bardziej praktyczne tematy i przyziemne, nawet o zabarwieniu wiecznym, a mianowicie jak chcemy być ubrane do trumny. W sukienkach czy w paltociku, itd. Nasze prababcie nawet miewały w szafie gotowe komplety trumienne, łącznie z butami i nikt się temu nie dziwił. Zresztą były wtedy, co zapamiętałam (pewnie są też i teraz) specjalne buty do trumny, na tekturze. Bo już przecież nie grozi chodzenie po wodzie czy śniegu…

No ale do wieczności trzeba przygotowywać się także i duchowo, więc zapisałam się na rekolekcje dla seniorów w podwarszawskiej Falenicy, u Jezuitów, bliskich mojemu sercu od dziesięcioleci z pewnego konkretnego powodu. Wypełniłam formularz, dostałam potwierdzenie i polecenie dokonania przedpłaty. Obok adresu trzeba było dopisać: „Opłata za szkolenie”. W Falenicy odbywają się też i szkolenia, ale akurat w tym kontekście – rekolekcji dla staruszków – brzmi to i radośnie, i dwuznacznie. No ale jak człowiek ma ten ciąg, a nawet właściwie pociąg do wieczności, to i szkolenie też się przyda. I wcale bym się nie pogniewała gdyby w drodze – na te rekolekcje oczywiście – towarzyszyła mi jazzowa melodia „Gdy wszyscy święci idą do nieba…”. Bo jeśli chodzi o dynie, to robię je tylko do słoików na zimę.

Foto: R4vi/Flickr/CC BY-SA 2.0

O autorze

Elżbieta Nowak

Z wykształcenia budowlaniec, pedagog, dziennikarz. Z zamiłowania – felietonista. Obecnie na emeryturze, lecz wciąż aktywna zawodowo – ma felietony w Polskim Radiu i w prasie katolickiej, prowadzi rubrykę korespondencyjną w „Niedzieli” (jako „Aleksandra”), udziela się w parafii. Jej strona autorska to Kochane Życie - www.elzbietanowak.pl

Leave a Reply

%d bloggers like this: