To nie tak miało być.
Wszystko miało się ułożyć, bo było zaplanowane w najmniejszych szczegółach. Miało być tak, jak było powiedziane.
Ile razy zdarzało nam się tak myśleć?
To się musi udać! Musi być dobrze! Będzie tak, jak ja chcę! Nikt mi nie będzie mówił, jak mam żyć. Jestem dorosłym człowiekiem i sam decyduję.
Dlaczego nie wyszło? Co było nie tak? Gdzie zrobiłem błąd? Boże, czy Ty istniejesz, skoro znowu mi się nie udało i znowu mam pod górkę?
Boże mój, ileż razy… i znowu od nowa, od początku, jeszcze raz, i jeszcze…
A ile razy obiecywałeś, człowieku, że przestaniesz w swoim życiu kombinować i kręcić? Ile razy klękałeś do kratek konfesjonału nieprzygotowany, bo myślałeś, że przecież Bóg i tak wszystko wie, to ksiądz nie musi tego słyszeć? Ile razy wracałeś do domu z tak mocnym postanowieniem poprawy, że zapominałeś o tym natychmiast po przekroczeniu progu mieszkania i żyłeś po swojemu, tak jakbyś niczego wcześniej nie obiecywał, jakbyś nigdzie nie był i niczego nie wiedział?
Powiedz, człowieku: pamiętasz, ile razy wszystko było ważniejsze od niedzielnej mszy świętej, od rozmowy z dziećmi, od uczciwej pracy?
Kolejny Wielki Post. Za chwilę się kończy. Co się zmieniło? Zauważyłeś, że przed Zmartwychwstaniem jest czas modlitwy, wyrzeczeń, ciszy i Męki Zbawiciela? Jakie będą te ostatnie dni Wielkiego Postu dla ciebie, zapracowany, zabiegany, wciąż zajęty człowieku? Czy znajdziesz czas dla Boga – czy całkiem o Nim zapomnisz, zaaferowany zakupami świątecznymi, porządkami, sprzątaniem i przygotowywaniem uroczystych potraw?
Czy Jezus Zmartwychwstały, gdy przyjdzie, zastanie cię przygotowanym – na Jego przyjście, a nie tylko do Świąt?
fot. Marcin Piotr Oleksa
Leave a Reply